|
تقديم به همه هم ميهنانی که ناخواسته ميهن خود را ترک کرده اند
تو ای زادگاه من، آرامگه نياکان من ...
تو را من دوست ميدارم تو را ، ای نازنين خاک اهورايی تو را ای زادگاه کورش و کاوه تو را بالا تر از دنيا فرا تر از همه زيبائی و گل ها تا ماورای کهکشان ها .... دوست می دارم
تو را با کوه هايت ، رود هايت ، دشت های سبز و زيبايت ، و دريا های غرانت و بودن در کنار مردمان پر ز مهر و با صفايت را همچو جان... بالاتر از جان دوست می دارم
تو را چون لحظه های باز ديدن بر گرفتن... بوسه بر چهر ، عزيز بازگشته از سفر با ديدگان پر ز اشک شوق دادن و در پهنای صورت اشک در راهش فشاندن .... دوست می دارم
تو را ای زادگاه پاک و زيبايم فرا تر از همه اين ها تو را چون لحظه های آخرينم.... دوست می دارم |